Geboorte Mick

We zijn negen maanden verder, en daar is hij dan. Onze zoon Mick is gezond op de wereld gekomen. We hadden de zwangerschap én natuurlijk de bevalling heel anders voorgesteld, maar dit is de realiteit. Op voorhand hebben we al besloten dat onze beiden moeders aanwezig zouden zijn bij de bevalling. Zowel voor mij als voor (ook praktische hulp) Mark.

Gezien de omstandigheden én wat medische redenen is er voor gekozen om de bevalling in te leiden. Voorafgaand hebben we onderling veel afgestemd met het revalidatiecentrum. Wat als de bevalling eerder zou beginnen, hoe kan Mark er dan toch bij zijn én is het überhaupt wel haalbaar dat hij bij de bevalling kan zijn? Hoe gaan we het regelen met vervoer? Kan Mark een aantal dagen thuis zijn in de kraamweek en nog veel meer. Vragen waar we niet mee bezig hadden moeten zijn.

Op maandagochtend 07.00 uur meldde ik mezelf bij Bernhoven, samen met mijn moeder. Mark kwam samen met zijn moeder om 10.00 uur aan. Voor de zekerheid hebben ze in het ziekenhuis een familiekamer geregeld voor ons, waar een bed staat voor Mark om eventueel te kunnen rusten (mocht de bevalling lang duren). Alles hebben ze vanuit Bernhoven top geregeld, zo fijn dat er echt naar onze situatie is gekeken. Om 15.30 uur is Mick geboren en een aantal uur later mochten we naar huis.

Eenmaal thuis gekomen kon de kraamweek beginnen, de kraamhulp kwam pas de volgende dag dus we begonnen de avond/nacht met hulp van onze lieve ouders. Mark kon nog niet traplopen dus er stond een bed in de woonkamer voor hem. Zijn moeder sliep boven en mijn moeder sliep bij mij in bed. Zo hadden we genoeg hulp voor zowel Mick, Lynn en natuurlijk Mark. Uiteraard super fijn dat onze moeders de eerste nachten bij ons bleven slapen, maar ik had het zo graag anders gehad. Genieten vond ik super lastig. Mark moest namelijk de woensdag weer terug naar het revalidatiecentrum en het verdriet daarom was er ieder uur van de dag.

Zoals je eerder gelezen hebt had Mark problematiek met zijn kaak, deze schoot ooit wel 20 keer per dag uit de kom. Terugzetten lukte niet altijd en hij was daarin afhankelijk van verpleegkundigen of specialisten. Regelmatig kon de moeder van Mark óf hijzelf de kaak terugkrijgen in de juiste stand. Wat opvallend was is het feit dat één dag na de geboorte van Mick de kaakluxaties niet meer zijn voorgekomen. Was het dan toch een stukje onbewuste stress wat er voor zorgde dat Mark neurologisch moest geeuwen, we zullen het niet zeker weten maar wat fijn dat dit eindelijk voorbij is.

Met veel hulp van onze gezinnen, familie, vrienden en vriendinnen hebben we de eerste weken goed doorgebracht. Van koken tot oppassen of het doen van een wasje, alle hulp was super fijn.

Comments

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *