Soms verandert je leven in een oogwenk. Voor ons gebeurde dat op een gewone dag, die eindigde in een nachtmerrie. Mark liep ernstig hersenletsel op na een val. Wat volgde waren maanden van onzekerheid, angst, hoop en bovenal: zorg. En aan die zorg wil ik vandaag een ode brengen.
Mark werd opgenomen in het Radboud UMC in Nijmegen, waar hij twee maanden verbleef. Twee maanden waarin artsen, chirurgen, verpleegkundigen, therapeuten en ondersteunend personeel dag en nacht klaarstonden. Niet alleen voor Mark, maar ook voor mij en naasten. Ze legden uit, luisterden, troostten, en gaven ons het gevoel dat we er niet alleen voor stonden. Hun deskundigheid en toewijding hebben ons door die eerste, donkere periode heen geholpen.
Na zijn ziekenhuisopname begon een nieuw hoofdstuk: revalidatie. Eerst in een centrum dichter bij huis, later in het Daan Theeuwes Centrum in Woerden. Daar zagen we Mark langzaam maar zeker weer opbloeien. De intensieve therapieën, het persoonlijke contact, met een open blik voor wat er wél kon. Ze gaven Mark de kans om stap voor stap te ontdekken wat nog mogelijk was en ons de kracht om mee te bewegen met elke kleine vooruitgang.
Het Daan Theeuwes Centrum was meer dan een revalidatieplek. Het was een plek van hoop, van kleine overwinningen, van mensen die met hart en ziel werken aan het herstel van jongeren met ernstig hersenletsel. We zijn hen en iedereen die erbij betrokken was intens dankbaar.
Deze ode is voor jullie. Voor iedereen in de zorg. Jullie maken het verschil. Elke dag opnieuw.
